Het is hier wel een beetje smoezelig...
Blijf op de hoogte en volg Joey en Iris
04 Februari 2013 | Nepal, Sauraha
Na 24 uur reizen komen Iris en ik aan in het hotel in Kathmandu, Carlijn is er al! Het hotel ziet er prachtig uit, wat een paleisje denken wij. Carlijn vindt de kamer wel “een beetje smoezelig”, we komen niet meer bij van het lachen. Na heel veel knuffels plunderen we de zak snoep die Joey’s moeder meegegeven heeft en kijken we samen de foto’s van India terug. Wat hebben we een hoop bij te praten.
De volgende dag lopen we Kathmandu in en komen terecht bij de Pashupati, een prachtig tempelcomplex. Er loopt een heilige rivier doorheen, een soort mini-Ganges, waar ze ook aan lijkverbrandingen doen. Later stuiten we op een hutje waar een grote groep mannen samen muziek maakt voor Lord Shiva. Gedurende vier uur werken ze een heel liederenboek door en raken ze samen in een religieuze trance. Waarschijnlijk mede door de grote hoeveelheden marihuana die ze roken met een bong, onder het mom “this is a gift from Shiva!’.
De volgende dag besluiten we eindelijk weer iets sportiefs te ondernemen: we gaan mountainbiken door Kathmandu Valley. Onze eerste kilometers voeren ons langs prachtige stupa’s, tempels en kloosters. Het verkeer is echter druk en vies door alle smog. Langzaam maar zeker verlaten we het drukke Kathmandu en ruilen we het asfalt in voor hobbelige, steile bergpaadjes. Hijgend en puffend komen we na een lange klim aan in Sundrijal, een idylisch plaatsje waar we slapen in een heus ‘resort’! Haha. Er is echter geen douche en het personeel blijft kaarten terwijl je je bestelling doet. Het fietsen door de vallei bevalt ons zo goed dat we ons voornemen om 1 nacht te blijven in de wind slaan en uiteindelijk wel vier dagen wegblijven uit Kathmandu. We fietsen langs Sankhu waar we stuiten op een Hindu-festival. We worden versierd met bloemenkransen, drie stippen op ons voorhoofd en een kralenketting. Er lag een grote berg fruit die geofferd was aan de goden, wij kregen ook een volle tas mee, met een lekkere Nepalese maaltijd achter de kiezen. Aan de late kanten vertrekken we verder naar onze eindlocatie Nagarkot. Van meerdere Nepali’s horen we verschillende afstanden en reisduren, maar iedereen is het er over eens dat het “very difficult!” is. Eigenwijs als we zijn gaan we toch op pad en lopen we uiteindelijk met lekke band in het donker de berg op. We komen twee mannen op een motor tegen en Joey gaat met fiets en al achterop. Als we eindelijk bij een hotel aankomen, blijken we niet genoeg geld bij ons te hebben om deze chique accomodatie te betalen. Dan maar moe en hongerig 3 kilometer verder omhoog lopen. Onderweg vragen we de weg aan 4 jongens op twee motors. Zij brengen ons wel even naar een hotel van hun uncle. “I think you’re very very tired”, zeggen ze tienduizend keer. Twee heren springen op onze fietsen en wij gaan verder achterop de motor.
De volgende dag om half zes nemen de jongens ons mee voor een sunrise, prachtig met uitzicht op allerlei hoge besneeuwde bergtoppen van soms wel 8000 meter hoog! We vermaken ons goed met ze dus besluiten op hun aanbod in te gaan om bij een van de jongens thuis te slapen. Z’n vrouw is aan het koken op een vuurtje binnenshuis (het staat er volledig blank…), we eten typische Nepalese dal bhat. We slapen met z’n zevenen in een kamertje van 9 m2 en worden wakker met een prachtig uitzicht vanaf het balkon. Bijzonder om het leven in zo’n dorpje tussen de groene rijstvelden van zo dichtbij mee te maken.
De weg terug naar Kathmandu was heerlijk bergafwaarts, dus we reden snel de smog van Kathmandu weer in. De stad is zo groot dat we er uren over deden om alleen al bij het hostel te komen. Moe als we zijn besteden we de dag verder met chillen en naar de bioscoop gaan voor een tweede Bollywood-film: Race 2! Dit was een minder groot succes dan Dabang, Joey is twee keer in slaap gevallen…
De volgende dag gaan we liften naar Chitwan national park. Meerdere mensen raden dit idee af, als ze tenminste al begrijpen wat liften is. Bij de bikeshop: ”Nee, we hebben geen fietsen nodig!”, tegen de taxichauffeur die ons bij de juiste auto wil afzetten “Nee, we weten nog niet welke auto we gaan nemen”. Hier komt dus weinig van terecht, want alle mensen die stoppen langs de weg zijn van bussen die ons voor 2,50 naar bestemming brengen. Das makkelijk! Het is wel een lokale bus, wat inhoudt dat er elke tien minuten meer mensen instappen en Iris vijf uur met een grote, slapende baby op schoot spendeert. Die haar gelukkig af en toe ook wat droge noodles toestopt.
In Chitwan bezoeken we het elephant breeding centre en doen we een tweedaagse hike-safari door het national park: wandelen tussen de wilde dieren dus! We zien herten, vogels (een toecan), nog eens herten, krokodillen, apen, termieten, echt heel veel herten en op het einde van de dag chasen we zelfs een rhino!! Verstoppend achter een boom bevinden we ons op slechts 30 meter afstand van dit 2,5 meter hoge, immense, maar toch ook schattige dier. Na dit mooie avontuur maken we ons op voor de reis naar Pokhara!
De volgende dag lopen we Kathmandu in en komen terecht bij de Pashupati, een prachtig tempelcomplex. Er loopt een heilige rivier doorheen, een soort mini-Ganges, waar ze ook aan lijkverbrandingen doen. Later stuiten we op een hutje waar een grote groep mannen samen muziek maakt voor Lord Shiva. Gedurende vier uur werken ze een heel liederenboek door en raken ze samen in een religieuze trance. Waarschijnlijk mede door de grote hoeveelheden marihuana die ze roken met een bong, onder het mom “this is a gift from Shiva!’.
De volgende dag besluiten we eindelijk weer iets sportiefs te ondernemen: we gaan mountainbiken door Kathmandu Valley. Onze eerste kilometers voeren ons langs prachtige stupa’s, tempels en kloosters. Het verkeer is echter druk en vies door alle smog. Langzaam maar zeker verlaten we het drukke Kathmandu en ruilen we het asfalt in voor hobbelige, steile bergpaadjes. Hijgend en puffend komen we na een lange klim aan in Sundrijal, een idylisch plaatsje waar we slapen in een heus ‘resort’! Haha. Er is echter geen douche en het personeel blijft kaarten terwijl je je bestelling doet. Het fietsen door de vallei bevalt ons zo goed dat we ons voornemen om 1 nacht te blijven in de wind slaan en uiteindelijk wel vier dagen wegblijven uit Kathmandu. We fietsen langs Sankhu waar we stuiten op een Hindu-festival. We worden versierd met bloemenkransen, drie stippen op ons voorhoofd en een kralenketting. Er lag een grote berg fruit die geofferd was aan de goden, wij kregen ook een volle tas mee, met een lekkere Nepalese maaltijd achter de kiezen. Aan de late kanten vertrekken we verder naar onze eindlocatie Nagarkot. Van meerdere Nepali’s horen we verschillende afstanden en reisduren, maar iedereen is het er over eens dat het “very difficult!” is. Eigenwijs als we zijn gaan we toch op pad en lopen we uiteindelijk met lekke band in het donker de berg op. We komen twee mannen op een motor tegen en Joey gaat met fiets en al achterop. Als we eindelijk bij een hotel aankomen, blijken we niet genoeg geld bij ons te hebben om deze chique accomodatie te betalen. Dan maar moe en hongerig 3 kilometer verder omhoog lopen. Onderweg vragen we de weg aan 4 jongens op twee motors. Zij brengen ons wel even naar een hotel van hun uncle. “I think you’re very very tired”, zeggen ze tienduizend keer. Twee heren springen op onze fietsen en wij gaan verder achterop de motor.
De volgende dag om half zes nemen de jongens ons mee voor een sunrise, prachtig met uitzicht op allerlei hoge besneeuwde bergtoppen van soms wel 8000 meter hoog! We vermaken ons goed met ze dus besluiten op hun aanbod in te gaan om bij een van de jongens thuis te slapen. Z’n vrouw is aan het koken op een vuurtje binnenshuis (het staat er volledig blank…), we eten typische Nepalese dal bhat. We slapen met z’n zevenen in een kamertje van 9 m2 en worden wakker met een prachtig uitzicht vanaf het balkon. Bijzonder om het leven in zo’n dorpje tussen de groene rijstvelden van zo dichtbij mee te maken.
De weg terug naar Kathmandu was heerlijk bergafwaarts, dus we reden snel de smog van Kathmandu weer in. De stad is zo groot dat we er uren over deden om alleen al bij het hostel te komen. Moe als we zijn besteden we de dag verder met chillen en naar de bioscoop gaan voor een tweede Bollywood-film: Race 2! Dit was een minder groot succes dan Dabang, Joey is twee keer in slaap gevallen…
De volgende dag gaan we liften naar Chitwan national park. Meerdere mensen raden dit idee af, als ze tenminste al begrijpen wat liften is. Bij de bikeshop: ”Nee, we hebben geen fietsen nodig!”, tegen de taxichauffeur die ons bij de juiste auto wil afzetten “Nee, we weten nog niet welke auto we gaan nemen”. Hier komt dus weinig van terecht, want alle mensen die stoppen langs de weg zijn van bussen die ons voor 2,50 naar bestemming brengen. Das makkelijk! Het is wel een lokale bus, wat inhoudt dat er elke tien minuten meer mensen instappen en Iris vijf uur met een grote, slapende baby op schoot spendeert. Die haar gelukkig af en toe ook wat droge noodles toestopt.
In Chitwan bezoeken we het elephant breeding centre en doen we een tweedaagse hike-safari door het national park: wandelen tussen de wilde dieren dus! We zien herten, vogels (een toecan), nog eens herten, krokodillen, apen, termieten, echt heel veel herten en op het einde van de dag chasen we zelfs een rhino!! Verstoppend achter een boom bevinden we ons op slechts 30 meter afstand van dit 2,5 meter hoge, immense, maar toch ook schattige dier. Na dit mooie avontuur maken we ons op voor de reis naar Pokhara!
-
04 Februari 2013 - 17:39
Irene:
Wauw Joey en Iris! Wat een gave avonturen! Het klinkt precies zoals ik me India en Nepal voorstelde, maar is het ook wat jullie ervan verwacht hadden? Ook echt uitgenodigd worden voor een bruiloft, stelletje geluksvogels! Geniet ervan dames, kusjes!!! -
04 Februari 2013 - 22:10
Jolanda Gils Van:
Wow, hier is wel veel gebeurd allemaal. Wat een ervaringen en ook wel een beetje spannend ..toch? Gelukkig ontmoeten jullie veel aardige mensen die jullie helpen. En fijn dat jullie het snoep lekker vonden -
05 Februari 2013 - 11:00
Heleen (gnk):
Hee Iris en Carlijn,
Super tof dat jullie in Nepal zijn aanbeland, was voor mij absoluut het hoogtepunt van mijn reis. Als jullie in Pokhara zijn, vergeet dan niet een mug cappucino en de muesli bij am/pm te proberen :) En misschien kun je wel een korting slepen bij 'New Tourist Guesthouse' als je zegt dat je 'friends' van Heleen and James bent.. ik ben in totaal misschien wel 10 dagen daar geweest, 4 voor de annapurna circuit en nog een bijna-week erna.. kan het aanraden + het is cheapie!
Heel veel plezier verder, gaan jullie nog een trek doen? -
12 Februari 2013 - 09:58
Jeanny Van Gils :
Hi Joey Nikki just read your email on the internet. You are sure having a great time and its so nice that people are so helpful and friendly. Enjoy your travels. Greetings from Family in Australia . xox
-
13 Februari 2013 - 10:35
Joke Dekker/van Gils :
Hallo meisjes dit is joke uit australia wat een mooi,reis maken jullie het alle beste van joke. -
21 Februari 2013 - 04:35
Joey En Iris :
Hi Jeanne and Joke really nice to see that you're reading about my travellings. Thanks for the wishes, too bad that Australia is not in the plan. But maybe next time!! Joey -
22 Februari 2013 - 14:48
Chiel:
Oh Joey en Iris, wat ontzettend gaaf.
Hebben jullie in Thamel ook heel vaak "'De gift van Shiva" aangeboden gekregen in ruil voor een andere veel materiëlere gift? Hoe bevalt de Dahl Baat? En vooral hoe vonden jullie de weg van Kathmandu naar Chitwan? Met alle mooie bussen in de afgrond. Die Neushoorn is wel heel gaaf, jullie waren nog dichterbij die oude reus dan ik, cool. Waren de tweelingolifantjes er nog? Het is echt heel gaaf om al die herkenning te lezen, geweldig! Maak er een mooie tijd van ik ben stikjaloers en wil er meteen weer heel graag komen. Jullie achterna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
